“Γαστρονομία είναι η γνώση και η κατανόηση
όλων όσων σχετίζονται με την διατροφή του ανθρώπου”.
Γάλλος γαστρονόμος του 18ου αιώνα Ζαν-Αντέλμ Μπριγιά-Σαβαρέν
Η γνώση και η κατανόηση αποτελεί μία από τις ρίζες της γαστρονομίας. Σχετίζεται με τον τόπο παραγωγής καθώς και την ποιότητα του τροφίμου. Οι πτηχές της ιστορίας, της ανθρωπολογίας, της κοινωνιολογίας, της ψυχολογίας, της χημείας, του σχεδιασμού, της ιατρικής, της οικονομίας αλλά και της γεωργίας εναρμονίζονται για την γαστρονομική γνώση αλλά και δημιουργία ενός ολοκληρωμένου φαγητού.
Βάση των ιστορικών γεγονότων, πατέρας της γαστρονομίας, θεωρείται ο Συρακούσιος ποιητής και φιλόσοφος Αρχέστρατος. Στο έργο του «Ηδυπάθεια» (μέσα του 4ου αι. π.Χ.), έχουν καταγραφεί οι εκλεκτότερες τροφές της εποχής του. Μεταξύ των αρχαίων κειμένων είναι από τα λίγα που αναφέρουν αναλητικά τους τόπους παραγωγής καθώς και τους τρόπους παρασκευής.
Η αρχαία ελληνική κουζίνα χαρακτηριζόταν από λιτότητα και είχε ως βάση την λεγόμενη «τριάδα της Μεσογείου»: Σιτάρι – ελαιόλαδο – κρασί και βάση τα ψάρια. Αυτή η τάση στην ελληνική διατροφή συνεχίστηκε στα ρωμαϊκά και μετέπειτα στα ενετικά και οθωμανικά χρόνια .
Μεταβλήθηκε σχετικά πρόσφατα, διότι με την τεχνολογική πρόοδο το κρέας έχει γίνει πολύ πιο εύκολα διαθέσιμο στο ευρύ πλήθος. Η Βυζαντινή κουζίνα ήταν παρόμοια με την αρχαιοελληνική κουζίνα και αποτελεί την φυσική συνέχειά της.
Προσέθεσε, όμως, νέα συστατικά, όπως είναι το χαβιάρι, το μοσχοκάρυδο, τον βασιλικό και τα λεμόνια. Η βυζαντινή κουζίνα χρησιμοποιεί πολλά μπαχαρικά λόγω της κομβικής γεωγραφικής θέσης της Κωνσταντινούπολης που ήταν ένα παγκόσμιο κέντρο του εμπορίου των μπαχαρικών.
Η αστικοποίηση περίπου μετά από το 1960 έφερε τις ανάλογες αλλαγές, όπως νέες συνταγές, νέους τρόπους παρουσίασης και περισσότερα επεξεργασμένα τρόφιμα.
